53. Kapitulli lidhur me frazën ”O Allah! Më falë nëse Ti dëshiron!”

Autor: Imam Muhammed bin Abdul-Vehab (v. 1206)

Shpjegues i librit: Imam Abdul-Aziz bin Abdullah bin Baz (v. 1420)

Burimi: Sherh Kitab-it-Teuhid, fq. 153-154

Përktheu: Valdet Gashi

www.perlatmuslimane.com

Shejkh-ul-Islam Muhammed bin Abdil-Vehab (rahimahullah) ka thënë:

 1 – Është transmetuar në mënyrë autentike nga Ebu Hurejra (radijAllahu anhu) se i dërguari i Allahut ﷺ ka thënë:

“Asnjëri prej jush nuk duhet të thotë: “O Allah! Më fal në qoftë se Ti dëshiron! O Allah! Më beko në qoftë se Ti dëshiron! “Le të jetë i vendosur në lutje. Askush nuk mundet ta detyrojë Allahun.” 1

2 – Tek Muslimi formulimi është sikurse në vijim:

“Le të ketë dëshirë të madhe. Allahu nuk e konsideron të madhe atë që jep.”

Shpjegimi

Autori dëshiron të sqarojë se i takon përsoshmërisë së besimit dhe Teuhidit që të lutesh me vendoshmëri dhe të mos hezitosh. Kur besimtari i lutet Zotit të tij, ai e bën këtë me vendosmëri dhe pa hezitim. Bujaria e Allahut është e madhe. Ai është i Pasuri, i Lavdëruari. Nuk i takon besimtarit që të heziton në lutje dhe të thotë ”nëse Ti dëshiron”. Njerëzit janë ata të cilëve i lutemi në këtë formë sepse ata ose mund të jenë të paaftë për t’u përgjigjur ose hezitues. Ndërsa, Zoti është Bujar dhe i Pasur.

 1 – Është transmetuar në mënyrë autentike nga Ebu Hurejra (radijAllahu anhu) se i dërguari i Allahut ﷺ ka thënë:

“Asnjëri prej jush nuk duhet të thotë: “O Allah! Më fal në qoftë se Ti dëshiron! O Allah! Më beko në qoftë se Ti dëshiron! “Le të jetë i vendosur në lutje. Askush nuk mundet ta detyrojë Allahun.”

Prandaj nuk i takon një robi të jetë i kursyer në lutjen e tij. Një lutje e kursyer tregon se ai as nuk është në hall apo në nevojë për lutje. Është e detyrueshme që të jesh i vendosur në lutje. Askush nuk mund ta detyrojë Allahun dhe Ai nuk është i paaftë për asgjë.

2 – Tek Muslimi formulimi është sikurse në vijim:

“Le të ketë dëshirë të madhe. Allahu nuk e konsideron të madhe atë që jep.”

Allahu (te ala) është i Plotfuqishmi, i Pasuri dhe i Lavdëruari. Gjithçka që Ai u jep robërve të Tij është e vogël dhe e thjeshtë për Të, megjithëse Ai (subhanehu ue te ala) u jep atyre një pasuri të madhe.

Besimtari duhet të dëshirojë fortë atë që është tek Allahu. Ai duhet të jetë i lidhur fortë me Allahun, t’i kushtojë rëndësi të madhe të drejtuarit kah Allahu dhe t’i nënshtrohet Atij. Kur t’i lutet Atij, robi duhet të tregojë vullnet të fortë dhe nevojë dhe t’i shmanget kursimit nga kjo. Edhe kur ai lutet për vëllezërit e tij, ai nuk duhet të thotë: “Allahu të faltë in sha Allah – nëse Ai dëshiron”,  ”Allahu të mëshiroftë – in sha Allah – nëse Ai dëshiron.” Ai duhet të jetë i vendosur në lutje dhe të mos thotë: “in sha Allah – nëse Allahu dëshiron”, edhe nëse ai e bën këtë me shpresën e bekimit nga këto fjalë . Ai kurrë nuk duhet të lutet i kursyer. Ai nuk duhet të thotë: “O Allah! Më fal për atë që Ti dëshiron.”

Kuriozitet:

Unazat e martesës janë të pabaza dhe i takojnë zakoneve të nasarave (të krishterëve).

Të gjitha hadithet në lidhje me banorët e shpellës janë të dobëta. Është e mundur që ato të përforcojnë njëri-tjetrin. Ka deklarata relevante (të rëndësishme) nga sahabët që janë autentike, të cilat mund të përforcojnë hadithet nga profeti ﷺ.

Nuk lejohet të thuhet: “O i dërguari i Allahut! Nëse do ta kishe parë gjendjen e umetit sot, ti do të ishe pikëlluar dhe do të ishe lutur për ta… ” Sepse ai ﷺ, as nuk dëgjonë e as nuk sheh atë që ne i themi atij. Hadith thotë:

“Ti nuk e di se çfarë shpikën ata pas teje.” 2

---

1 Bukhari (6339) dhe Muslimi (2679).

2 Bukhari (4625) dhe Muslimi (247).