Imam Abdul-Aziz bin Abdullah bin Baz (v. 1420)
Përgatiti: www.perlatmuslimane.com
Pyetje: “E kemi kuptuar rëndësinë e të kërkuarit të dijes prandaj edhe i jemi përkushtuar, porse ne ndikohemi nga ndodhitë reale në mesin tonë! Në ditët e sotme po ndodhin kundërshtime të panumërta, gjë e cila bën që, ajo e cila ndërtohet për një vit, shkatërrohet prej të tjerëve për një natë. Përderisa umeti islam rritet dhe edukohet me parime të cilat janë në kundërshtim me të drejtën. Ka prej tyre që lexojnë ajetin e hixhabit në mëngjes dhe pastaj në mbrëmje i sheh se si e kundërshtojnë këtë. Andaj çfarë është obligimi ynë në ballafaqimet e tilla?”
Përgjigje: “Kjo është prej sprovave që i ka goditur njerëzit në këtë kohë e veçanërisht kur kjo është specifikë e afrimit të Ditës së Kiametit – kur feja në mesin e njerëzve të jetë sikurse diçka e “huaj”. Prandaj, është obligim që njerëzit të jenë të durueshëm.
Profeti salAllahu alejhi ue selem na ka treguar neve se:
يأتي على الناس زمان القابض على دينه كالقابض على الجمر
“Do të vij koha për njerëzit kur ai i cili e mbanë fenë është sikurse ai i cili mban gacën në dorën e tij.”
Dhe ai salAllahu alejhi ue selem ka thënë:
بدأ الإسلام غريبا ، وسيعود غريبا كما بدأ ، فطوبى للغرباء
“Islami ka filluar si i huaj dhe do të kthehet si i huaj ashtu siç ka filluar. Pra, përgëzoni të huajt.”
Në transmetimet e tjera shtohet, se është pyetur: “kush janë të huajt?”
Ai u përgjigj:
الذين يصلحون إذا فسد الناس
“Ata të cilët përmirësojnë kur njerëzit prishen.”
Në një transmetim tjetër thuhet:
الذين يصلحون ما أفسد الناس من سنتي
“Ata të cilët përmirësojnë atë që njerëzit e kanë ndryshuar nga Sunneti im.”
Dhe në hadithin e Ebi Tha’lebes thuhet: “Njëri prej tyre do ta ketë shpërblimin e pesëdhjetë njerëzve.” Është pyetur:
“Pesëdhjetë prej atyre apo neve (sahabëve)?” Ai u përgjigj: “Prej juve.”
Dhe arsyet e kësaj janë mungesa e ndihmësve dhe atyre që qëndrojnë të palëkundur në fe, ekzistimi i të këqijave dhe devijimeve të shumta dhe ekzistimi i thirrësve në to. Prandaj, i durueshmi i këtyre kohëve, ai i cili është në rrugën e dijes dhe veprave të mira, ai e ka shpërblimin sa të pesëdhjetë prej sahabëve. Kjo, ngase sahabët kanë jetuar në kohën e islamit të hershëm, kur islami ishte më i fuqishëm, njerëzit e mirë ishin të shumtë, kur ndihmësit ishin të shumtë dhe armiqtë (në vazhdimësi) pakësoheshin.
Ndërsa nga fundi i kohës (afër Ditës së Kiametit), gjendja është e kundërt me këtë që e thamë. Armiqtë janë të shumtë në numër, po ashtu edhe thirrësit në devijim, ka mungesë të madhe të ndihmësve të së vërtetës dhe mungesë të dashamirësve të saj, dhe në anën tjetër kemi përhapje të madhe të pështjellimeve dhe dyshimeve! Kjo është lufta në mes së vërtetës dhe gënjeshtrës – dhe është e ashpër në këto ditë prandaj s’ka dyshim se durimi është më se i nevojshëm.
Nxënësi i dijes e ka për detyrë që kur ta mësojë të vërtetën dhe pastaj përballet me atë që është e kundërta e saj, e falënderon dhe lavdëron Allahun që është i udhëzuar. Pastaj punon në bazë të asaj që ka mundësi. Gjithashtu, i ndalon njerëzit nga e keqja dhe i thirr në atë që është e mirë, derisa ta jetësoj dhe aktualizoj atë që e ka mësuar dhe e tëra kjo e përfshin pastrimin e besimit (në zemrat e njerëzve) dhe njashtu edhe aspektet e tjera të tij.”