Kur ata u kthyen në Medine, i dërguari i Allahut ﷺ dërgoi me ta Amr bin Umm Maktumin dhe Mus’ab bin Umejrin që t’u mësonin muslimanëve Kuranin dhe t’i ftonin ata në fenë e Allahut -azze ue xhel-. Ata qëndruan te Ebu Umameh As’ad bin Zararah, ndërsa Mus’ab bin Umejri iu printe në namaz. Një ditë, ai mblodhi dyzet njerëz dhe pas kësaj shumë prej tyre pranuan Islamin. Ndër ta ishin edhe Usejd bin El-Hudhejr dhe Sad bin Muadh. Me pranimin e tyre, i gjithë fisi Benu Abdil-Ashhal, burra dhe gra hyrën në Islam.
I vetmi që nuk hyri në Islam ishte El-Usejrim, vëllai i Amr bin Thabit bin Kajsit. Ai e pranoi Islamin në betejën e Uhudit, ku luftoi dhe ra dëshmor para se të kishte mundësinë t’i bënte qoftë edhe një sexhde Allahut. Kur profeti ﷺ dëgjoi për këtë, tha:
“Veproi pak e u shpërblye shumë.”
Transmeton Bukhari (2808).1
Islami vazhdonte të përhapej gjithnjë e më shumë në Medine. Mus’abi u kthye në Mekë, dhe atë vit një numër i madh muslimanësh nga Ensarët, si dhe disa idhujtarë, shkuan për të kryer haxhin. Në këtë udhëtim, Ensarët u udhëhoqën nga El-Bera bin Ma’rur -radijAllahu anhu-.
Gjatë pjesës së parë të natës në Akabeh, shtatëdhjetë e tre burra dhe dy gra hynë fshehurazi te i dërguari i Allahut ﷺ dhe i dhanë besën për besnikëri dhe bindje. Ata e bënë këtë në mënyrë që as njerëzit e tyre dhe as kufarët e Mekës të mos i ndalonin ashtu siç kishin ndaluar gratë dhe fëmijët e tyre. Personi i parë që i dha besën profetit ﷺ atë natë ishte El-Bera bin Ma’rur, i cili u nderua duke qenë i pari që e vulosi dhe e forcoi këtë marrëveshje historike.
El-Abbasi -radijAllahu anhu-, xhaxhai i të dërguarit të Allahut ﷺ, mori pjesë në këtë besatim për ta konfirmuar, megjithëse ai ishte ende në fenë e stërgjyshave të tij. Atë natë i dërguari i Allahut ﷺ emërtoi dymbëdhjetë liderë ndër ta ishin As’ad bin Zararah bin Uds, Sad bin Er-Rebi bin Amr, Abdullah bin Rauahah bin Thalabeh bin Imr-il-Kajs, Rafi bin Malik bin El-Axhlan, El-Bera Rafi bin Ma’rur bin Sakhr bin Khansa, Abdullah bin Amr bin Haram (babai i Xhabirit, i cili hyri në Islam të njëjtën natë), Sa’d bin Ubadeh bin Dulejm, El-Mundhir bin Amr bin Khunejs, Ubadeh bin Es-Samit. Këta nëntë përbënin pjesën nga fisi El-Khazrexh, ndërsa tre ishin nga fisi El-Eus: Usejd bin El-Hudhejr bin Simak, Sad bin Khajthemeh ibn El-Harith, Rifa’ah bin Abdil-Mundhir bin Zubejr. Gjithashtu, thuhet se në vend të tij ishte Ebul-Hejthem bin Et-Tajjihan.
Dy gratë që ishin pjesëmarrëse në betimin e Akabeh ishin Umm Umarah Nasibeh bint Ka’b bin Amr, e cila kishte një djalë, Habib bin Zejd bin Asim bin Ka’b, i cili u vra nga El-Musejlemeh, dhe Esma bint Amr bin Adijj bin Nebi.
Pasi përfundoi besatimi, ata i kërkuan të dërguarit të Allahut ﷺ leje për të sulmuar kufarët në Akabeh, por ai nuk i lejoi. Në vend të kësaj, ai u dha leje muslimanëve të Mekës që të emigrojnë në Medine. Ata e bënë këtë, dhe i pari që emigroi ishte Ebu Seleme bin Abdil-Asad bashkë me gruan e tij, Ummu Selemen.
Megjithatë, gjatë rrugës, Ummu Seleme u ndalua dhe nuk mundi të vazhdonte me të për një vit të tërë. Përveç kësaj ajo u nda nga djali i saj të cilin ia morën familjarët. Pas një viti ajo arriti ta rimarrë djalin dhe u nis për në Medine e shoqëruar nga Uthman bin Talha. Është thënë se Ebu Seleme kishte emigruar para besatimit në Akabeh, por Allahu e di më së miri. Pas kësaj, muslimanët nisën të emigronin njëri pas tjetrit.
1 Hadithi i plotë:
Bera -radijAllahu anhu- rrëfeu: “Një burrë i mbuluar me përkrenare hekuri shkoi te profeti dhe i tha: “O i dërguari i Allahut! A të luftoj apo të hyj në Islam më parë?”
Profeti i tha: “Më parë prano Islamin, pastaj lufto!” Kështu, ai pranoi Islamin, shkoi në luftë dhe ra dëshmor.
I dërguari i Allahut ﷺ dëgjoi për këtë, tha: “Veproi pak e u shpërblye shumë.”
Transmeton Bukhari (2808).