Imam Muhammed bin Hiban el-Busti
Raudatul-‘Ukala ue Nuz’hetul-Fudala
Përktheu: Valdet Gashi
www.perlatmuslimane.com
1 – Sehl bin Sadi -radijAllahu anhu- ka thënë: “Një burrë erdhi te profeti ﷺ dhe i tha: “O i dërguari i Allahut! Më udhëzo në një punë me anë të së cilës të më dojë Allahu dhe të më duan njerëzit.”
Ai iu përgjigj: “Jeto si asket në këtë botë do të dojë Allahu dhe mos lakmo atë që kanë njerëzit do të duan njerëzit.”
Transmeton Ibn Maxheh e të tjerë me zinxhir të mirë transmetimi, Rjiadu Salihin (471).
2 – I mençuri nuk lakmon në atë që posedojnë të tjerët dhe në atë që nuk mund të bëhet e tija në asnjë mënyrë; këtë gjë duhet ta anashkaloj plotësisht (të mos mundohet ta bëjë të tijën). Të shpresosh atë që është e të tjerëve është varfëri e plotë, e çfarë të thuhet për atë që nuk ekziston fare (që nuk mund të jetë e tij në asnjë mënyrë)?
3 – Sa’d bin Ammarah -radijAllahu anhu- ka thënë:
“Bir i dashur, mos u bë shumë lakmitar duke shfaqur lakminë për diçka sepse mos-lakmia është thesar i vërtetë. Kurse të këshilloj që të largohesh nga ajo që është në dorë të të tjerëve sepse kjo është varfëria më e madhe.”
4 – Përpjekja më fisnike që e bën njeriu për diçka në jetën e tij është që të mos lakmoj atë që e kanë të tjerët. Ai që lakmon, kurrë nuk do të fitoj pasuri. Mos-lakmia sjell nderin më të madh. Përgëzoje atë që ka me të vërtetë zemër të devotshme dhe që nuk i janë verbuar sytë nga lakmia për atë që e kanë të tjerët!
5 – Kushdo që dëshiron të jetë i lirë e të mos jetë i robëruar nuk duhet të lakmojë atë që nuk e ka ngase lakmia është varfëri dhe e kundërta e saj është pasuria e vërtetë. Ai që lakmon do të poshtërohet dhe nënçmohet, ndërsa ai që është i kënaqur me atë që ka do të jetë i ndershëm dhe i pavarur.
6 – Tregohet se Ahmed bin Hanbel e ka dëgjuar Ibnus-Simakun duke thënë:
“Lakmia është litar i zemrës tuaj dhe zinxhirë me të cilën të janë lidhur këmbët, andaj largoje lakminë nga zemra në mënyrë që të zgjidhet zinxhiri përreth këmbëve.”
7 – I mençuri nuk lakmon në atë çfarë kanë miqtë e tij ngase për të kjo është poshtërim dhe në të njëjtën kohë bëhet i shkujdesur ndaj hapave real që ndërmerr armiku i vërtetë. Vetëm kështu njeriu e shpëton vetveten.
8 – Mos-lakmia mbjell paqe dhe nder, kurse përmallimi dhe lakmia mbjellin lodhje dhe poshtërim. Sa e sa njerëz kanë lakmuar por janë lodhur dhe janë poshtëruar pa arritur qëllimet e tyre? Sa e sa njerëz nuk lakmuan por që në anën tjetër jetuan në paqe dhe me nder, përveç kësaj iu është dhënë edhe më shumë nga ajo që dëshiruan?!
9 – Muauijeh bin ‘Amar transmeton se Ebu Xha’feri ka thënë:
“Të mos lakmosh në atë që kanë të tjerët është ndershmëria e vërtetë!”