5. Kushtet e abdesit

Autor: Imam Muhammed Ibn Abdil-Vehab (v. 1206)

Shpjegues i librit: Imam Abdul-Aziz bin Abdil-lah bin Baz (v. 1420)

Burimi: esh-Sherh el-Mumtaz, fq. 64-66

Përktheu: Valdet Gashi

www.perlatmuslimane.com 

Shejkh-ul-Islam dhe Imam Muhammed bin Abdil-Vehab (rahimehullah) ka thënë:

Kushtet e tij janë dhjetë:

1 – Islami.

2 – Mendja dhe dallimi i gjërave.

3 – Qëllimi (nijeti).

4 – Qëllimin që të mos e prishësh abdesin deri sa ta kesh plotësuar atë.

5 – Çdo gjë që e prishë abdesin duhet të ndërpritet.

6 – Pastrimi nga nevojat fiziologjike para abdesit.

7 – Uji duhet të jetë i pastër.

8 – Uji duhet të jetë i lejuar.

9 – Largimi i gjërave që pengojnë arritjen e ujit në lëkurë.

10- Hyrja e kohës së namazit nëse personi ka rrjedhje te vazhdueshme gazërash apo urine.

Shpjegimi

D.m.th abdesi është i pavlefshëm nëse këto dhjetë kushte nuk plotësohen. Disa prej tyre janë Islami, mendja dhe dallimi i gjërave. Për të marrë abdes ai duhet të jetë musliman, të ketë mendje dhe të bëjë dallimin e gjërave.

Kusht i tretë është qëllimi (nijeti). Ai duhet të ketë për qëllim pastrimin pasi ka humbur gjendjen e pastër përmes urinimit, lëshimit të gazrave, apo ndonjë faktori tjetër. Profeti (salAllahu alejhi ue selem) ka thënë:

“Veprat janë sipas qëllimit dhe secili merr atë që ai synon.” 1

Kushti i katërt është se ai duhet të mbajë qëllimin derisa ai të përfundojë abdesin. Kjo vlen edhe për namazin edhe për abdesin. Qëllimi i tij duhet të jetë i plotë derisa ai të mbarojë pastrimin. Ai duhet të mbajë qëllimin e tij dhe të mos e anuloj atë derisa ai të ketë mbaruar abdesin. Nëse për shembull, ai i ka larë fytyrën dhe duart e tij dhe më pas ka ndërmend ta prish abdesin në mënyrë që pastaj ta vazhdojë atë, ai duhet të fillojë nga fillimi. Sepse abdesi i është anuluar kur qëllimi i tij u anulua.

Kushti i pestë është se çdo gjë që e prishë abdesin duhet të ndërpritet. Ai duhet të marr abdes pas asaj që e prishë abdesin. Disa shembuj janë, urinimi dhe jashtëqitja. Nuk është e vlefshme marrja abdes gjatë urinimit. Së pari urinimi duhet të pushojë dhe pastaj ai duhet të merr abdes.

Kushti i gjashtë është pastrimi nga jashtëqitja dhe urinimi. Pasi gjendja e tij e pastër ka pushuar me urinim apo jashtëqitje, ai duhet të pastrohet. Ose pastrohet me ujë apo e fshinë papastërtinë me tre gurë. Kërkohet me të paktën tre fshirje dhe që vendi të pastrohet.

Kushti i shtatë është që uji të jetë pastrues.

Kushti i tetë është që uji të jetë i lejuar. Ai nuk duhet të merret në mënyrë të gabuar apo të ndaluar.

Kushti i nëntë është se çdo gjë që pengon ujin që të arrijë lëkurën të jetë larguar. Nëse ai ka një substancë ose diçka tjetër në duar apo fytyrë që pengon ujin që të arrij lëkurën, kështu që ajo duhet të hiqet në mënyrë që uji mund ta arrijë atë.

Kushti i dhjetë është, kur gruaja ka gjakderdhje jo menstruale, apo personi që ka rrjedhje të vazhdueshme urine, ai duhet të marr abdes pasi të ketë hyrë koha e namazit, duke u bazuar në hadithin e gruas që kishte gjakderdhje jo menstruale:

”Merr abdes në kohën e çdo namazi.”

---

1 Bukhari (1) dhe Muslimi (1907).