Imam Muhammed bin Muhammed el-Hanbeli el-Menbaxhi
Burimi: Teslijetu Ehlil-Mesaib, fq. 202-203
Duhet ditur se zjarri dhe gjelbërimi që përmenden në lidhje me varrin, nuk është as prej zjarrit apo prej gjelbërimit të kësaj bote. Ato janë të dyja nga zjarri dhe gjelbërimi i ahiretit. Ai zjarr është më i ashpër se zjarri në këtë jetë dhe gjelbërimi më i gjelbër se në këtë jetë. Kur Allahu e dënon një njeri me ndëshkimin, atëherë toka, gurët dhe tullat që janë mbi dhe nën të në varr nxehen në mënyrë që ato bëhen më të nxehta se gaca në këtë jetë. Nëse njerëzit e prekin tokën ata nuk ndjejnë asgjë. Ata nuk shohin diçka tjetër përveç dheut, gurëve dhe tullave.
Mund të ndodhë që dy njerëz të varrosen në të njëjtin varr, ndërsa njëri është në një gropë zjarri, ndërsa tjetri është në një nga kopshtet e xhenetit. Njëri nuk preket fare nga nxehtësia, ndërsa tjetri nuk përjeton fare lumturinë. Aftësia e Zotit është edhe më e madhe, më e plotë dhe më e mahnitshme se kaq! Të gjitha këto ndodhin që besimtarët të jenë të zellshëm dhe t’ia kenë frikën Allahut (te ala) më shumë. Ata duhet të jenë të vetëdijshëm se Allahu i kontrollon ata si në fshehtësi ashtu edhe në publik. Ky është shkak që shpërblimi të dyfishohet. Këtë që ne kemi përmendur i përket besimit në gajbin (në të fshehurën). Besimtari duhet ta di se ai ka tmerre dhe pengesa para tij që e presin – ne e lusim Allahun që të na shpëtoj.
Edhe në qoftë se kjo që unë kam përmendur i përket dijes së gajbit, Allahu (azze ue xhel) mund të bëjë që disa nga robërit e Tij ti shohin disa nga ato aftësi të Tij të mahnitshme. Bukhariu transmeton se profeti (salAllahu alejhi ue selem) ka thënë:
“Po të mos kisha frikë se do t’i lini pa varrosur të vdekurit, do t’i lutesha Allahut që të mund t’a dëgjoni dënimin e varrit siç unë e dëgjojë.”
Bukhariu gjithashtu transmeton se profeti (salAllahu alejhi ue selem) kaloi pranë dy varreve dhe tha:
“Këta të dy janë duke u dënuar, por ata nuk janë duke u dënuar për diçka të madhe (nuk e kanë bërë të madhe atë).”
Alameh Ibnul Kajimi (rahimahullah) ka thënë në librin e tij “er-Rruh”:
“Kolegu ynë Ebu Abdil-lah Muhammed bin el-Uazir el-Harrani më tregoi se një ditë doli nga shtëpia pas ikindisë dhe tha: “Kur dielli kishte perënduar unë qëndrova në mes të varreve. E pashë një varr që ishte një gazë e zjarrit. Në mes varri ishte një i vdekur. I fërkova sytë dhe thashë: “A jam duke ëndërruar, apo jam i zgjuar?” U ktheva dhe e pash murin e qytetit. Thashë: “Betohem në Allahun se unë nuk jam duke ëndërruar. “Pastaj shkova në shtëpi tek familja ime në një gjendje të hutuar. Ata më dhanë ushqim, por unë nuk isha në gjendje për të ngrënë. Më pas shkova në qytet dhe pyeta në lidhje me njeriun në varr. Ata thanë se ai ishte një mbledhës i taksave i cili kishte vdekur po atë ditë.”