Imam Muhammed Nasir-ud-Din el-Albani (v. 1420)
Burimi: Adab-uz-Zifaf, fq. 84-87
Përktheu: Valdet Gashi
www.perlatmuslimane.com
19 – Më mirë të mos ejakulohet jashtë gruas
Është më mirë të mos ejakulohet (jashtë organit të gruas) për shkak të arsyeve të mëposhtme:
1 – Gruaja humbet kënaqësinë e saj1.
Ndërsa nëse ajo pajtohet, ndodhin këto:
2 – humbin disa nga qëllimet e martesës, e që është shtimi i pasardhësve umetit të profetit tonë ﷺ.
Ai ﷺ ka thënë:
”Martohuni me gra të dashura dhe që janë frytdhënëse , sepse unë do të garojë me numrin tuaj të madh para profetëve në Ditën e Gjykimit2.”3
Profeti ﷺ e përshkroi ejakulimin jashtë organit të gruas si:
“Mbytje e fëmijët fshehtazi.”4
Prandaj, ai ﷺ preferoi që kjo të mos praktikohet.
Ebu Sa’id el-Khudri (radijAallahu anhu) ka thënë:
“U përmend ejakulimi jashtë organit të gruas tek i dërguari i Allahut ﷺ i cili tha: “Pse po e bëni këtë?” Ai nuk tha: “Nuk duhet ta bëni këtë.”
Në një transmetim tjetër thuhet:
“A e bëni këtë? A bëni këtë? A bëni këtë? Nuk ka asnjë shpirt të caktuar deri në Ditën e Gjykimit vetëm se do të egzistojë.”5
1 Këtë hadithi e përmendi Hafidh Ibn Haxheri në “Fet’h-ul-Bari”.
2 Kjo do të thotë garim për umetin më të madh. Prandaj, duhet martuar me gra të dashura dhe frytdhënëse. Këto dy karakteristika theksohen se gratë sterile janë të padëshirueshme, ndërsa gratë pa dashuri janë të pavlefshme, thuhet në “Fajdh-ul-Kadir”.
3Autentik. Transmetohet nga Ebu Davudi (1/320), en-Nasai (2/71) dhe el-Muhamili në “el-A’mal” (2) nëpërmjet Ma’kal bin Jasar. El-Hakimi (2/162) e ka vërtetuar atë dhe është mbështetur nga edh-Dhehebi. Është transmetuar gjithashtu nga Ahmedi (3/158), Sa’id bin Mansur dhe et-Tabarani në “el-Ausat”. El-Bejhaki (7/81) e transmetoi atë nëpërmjet Enesit dhe u vërtetua nga Ibn Hibani (1228). El-Hejthem ka thënë:
“Zinxhiri i transmetimit është i mirë.” (Mexhmu-uz-Zaua’id (4/258))
Megjithatë, kjo mund të diskutohet, siç e kam sqaruar në “Irua-ul-Ghalil” (1811).
Abu Muhammed bin Ma’ruf e transmetoi atë në “el-Xhuz” të tij (2/131) dhe el-Khatib në “Tarikh Baghdad” (12/377) përmes Ibn Umerit. Zinxhiri i tij i transmetimit është i mirë, tha Sujuti në “el-Xhami” el-Kabir “(1/351/3). Gjithashtu, Ahmedi (6598) ka një hadith të ngjashëm nëpërmjet Ibn Umerit me një zinxhir të mirë të transmetimit.
4Muslimi (4/161), et-Tahaui në “el-Mushkil” (2 / 370-371), Ahmedi (6/361) (6/434) dhe el-Bejhaki (7/231) nëpërmjet Sa’id bin Ebi Ejubit: Abul-Asuad më tregoi, nga Uruah nga Aishah, nga Xhudameh bint Uahb. Se esh-Sheukani tha se thënia se hadithi transmetohet vetëm nga Sa’id bin Ebi Ejubi është një gabim i madh. Gjithashtu Hajauah bin Shurejh dhe Jahja bin Ejubi e transmetuan atë tek Tahaui dhe Ibn Lahi’ah tek Ahmedi – të tretë nga Ebul Asuad. Prandaj, Hafidh Ibn Haxheri tha:
“Hadithi është pa dyshim autentik.” (Fet’h-ul-Bari (9/254))
Disa e kuptuan se kjo është në kundërshtim me hadithin e Ebu Saidit, ku çifutët pohonin se ejakulimi jashtë organit të gruas është vrasje e fëmijëve. Atëherë ai ﷺ tha:
“Jehudët gënjejnë, jehudët gënjejnë. Nëse Allahu dëshiron të krijojë diçka, ti nuk mund ta parandalosh atë.”
Të dy hadithet nuk janë kundërshtues mes veti, thonë dijetarët hulumtues. Kombinimi më i mirë ishte i Ibn Haxherit kur ai tha:
“Fakti se jehudët gënjejnë dhe se veprimi është vrasje e lehtë e fëmijëve kërkon që veprimi në të vërtetë të shihet si vrasje e fëmijëve, por një e lehtë në krahasim me atë që fëmija të varroset i gjallë. Kjo dëshmon se veprimi fare nuk ka të njëjtin gjykim si vrasja e fëmijëve prandaj nuk ka pasoja. Arsyeja që qëndron pas emrit është ejakulimi jashtë organit të gruas, si vrasja e fëmijës, do të thotë nuk ndodhë lindja e fëmijës. Disa thanë se veprimi quhet kështu për qëllime krahasuese. Pasi që ajo pengon lindjen e fëmijës, kjo kujton vrasjen e fëmijëve. “(Fet’h-ul-Bari (9/254))
Ibnul Kajimi ka thënë:
“Jehudët mendonin se derdhja e farës ishte e llojit të njëjtë si vrasja e fëmijëve, prandaj ai ﷺ i përgënjeshtroi ata për këtë dhe tha se Allahu krijon atë që Ai kishte vendosur në çdo rast. Fakti se veprimi quhet “vrasje e fëmijës” është sepse burri e derdh spermën e tij për të mos pasur fëmijë. Rrjedhimisht, ai ka të njëjtin qëllim si personi që varrosë fëmijën e tij të gjallë. Dallimi është se ky i fundit me të vërtetë vret një fëmijë në çdo mënyrë ndërsa i pari vetëm ka për qëllim këtë dhe prandaj i referohet emri.” (Tahdhib-us-Sunen (3/85))
Krahasimi i përmendur në hadith tregon se derdhja e spermës është një veprim i urryer. Ibn Hazmi e përdori të njëjtën hadith për të argumentuar ndalimin e veprës, diçka për të cilën dijetarët e refuzuan atë për këtë pasi ndalimi në hadith është abstrakt. Vetëm për shkak se një veprim quhet “vrasja e fshehtë e fëmijës” për qëllim krahasues nuk do të thotë se kjo është e ndaluar, tha Hafidh Ibn Haxheri. Ibn Khuzejmeh ka transmetuar nga el-‘Ala, nga babai i tij i cili tha:
“E pyeta Ibn Abbasin për farën e derdhur kështu që ai besonte se veprimi ishte i parrezikshëm.” (Hadith Ali bin Huxhr (3/33) Zinxhiri i transmetimit është autentik)
5 Bukhari (9 / 251-252), Muslimi (1438), en-Nasai në “el-‘Ishrah” (1/82) dhe Ibn Mandeh në “et-Teuhid” (2/60). Hafidh Ibn Haxheri tha kur ai shpjegoi transmetimin tjetër:
“Ai tregoi se ai nuk i kishte ndaluar ato në mënyrë specifike por ishte më mirë të mos e bënin këtë. Ejakulimi jashtë organit të gruas ishte për shkak të frikës nga shtatzënia. Frika është e panevojshme, sepse nëse Allahu ka vendosur që një fëmijë të lindë, ejakulimi jashtë nuk mund ta parandalojë atë. Dalja e spermës mund të bëhet pa e ndier burri pas së cilës fëmija krijohet. Askush nuk mund ta ndalojë atë që ka vendosur Allahu.” (Fet’h-ul-Bari)
Ky udhëzim vlente në atë kohë në mënyrën e derdhjes së farës. Në ditët e sotme ka kontraceptivë që pengojnë krejtësisht fekondimin, kastrimi sugjestiv dhe prezervativët, ndërsa hadithi është i parëndësishëm në këtë çështje dhe mbetet i rëndësishëm në dy çështjet e para që u përmendët.
Pavarësisht nga kjo, mendoj se është e urryer përderisa që nuk shtohet edhe një shkak tjetër, përkatësisht qëllimi i jobesimtarëve me ejakulimin jashtë organit të gruas si frikë nga varfëria, shpenzimet shtesë dhe rritja e vështirë e fëmijëve. Në këtë rast, veprimi është i ndaluar dhe jo vetëm i urryer. Sepse atëherë qëllimi është i njëjtë me jobesimtarët kur ata i mbytën fëmijët e tyre nga frika e varfërisë, e cila është e njohur mirë. Por nëse gruaja është e sëmurë dhe mjeku ka frikë se ajo do të sëmurët edhe më shumë gjatë shtatzënisë eventuale, asaj i lejohet të përdorë kontracepsionin për momentin. Dhe nëse sëmundja është fatale dhe ajo rrezikon të vdesë, ajo duhet të sterilizojë veten për të shpëtuar jetën e saj – dhe Allahu e di më mirë.