Imam Muhamed Emin Esh-Shenkiti (v. 1393)
Adua-ul-Bejan (1/234)
Përktheu: Valdet Gashi
www.perlatmuslimane.com
Është transmetuar nga disa dijetarë se është e lejuar plotësisht bashkimi i namazeve për një person që nuk është në udhëtim, me kusht që kjo të mos kthehet në një zakon të përhershëm. Disa nga këta dijetarë janë Ibn Sirin, Rabi’ah, Ashheb, Ibn-ul-Mundhir dhe El-Kaffali i madh.
El-Khattabi ka cituar të njëjtën gjë nga disa prej Ehl-ul-Hadithit, dhe këtë mendim e kanë përmendur edhe Ibn Haxheri dhe të tjerë. Argumenti i tyre mbështetet në fjalët e Ibn Abbasit -radijAllahu anhuma- i cili ka thënë:
“Profeti ﷺ ka bashkuar drekën me ikindinë dhe akshamin me jacinë në Medine, jo për shkak frike dhe as për shkak shiu.”
Ata e pyetën Ibn Abbasin: “Pse e bëri këtë?”
Ai tha: “Dëshiroi që të mos ia vështirësoj umetit të tij.”
Transmeton Muslimi (705)
Megjithatë, ti e di nga argumentet e mëparshme se këto namaze të bashkuara bashkohen në mënyrë figurative1, dhe Allahu e di më së miri.
1Kjo nënkupton faljen e namazit të parë pak para se të përfundojë koha e tij dhe faljen e namazit të dytë menjëherë pasi të hyjë koha e tij.