Shejkh Abdurr-Rrazak bin Abdul-Muhsin el-Abbad el-Bedr
Burimi: https://youtu.be/GogEYQUJ2xM
Përktheu: Valdet Gashi
www.perlatmuslimane.com
E lëre më atë që gjithashtu ka rrënuar haxhin e shumë njerëzve gjatë këtyre kohërave, duke qenë i shkujdesur ndaj ibadeti me preokupimin ndaj fotografive në vende të ndryshme të haxhit. Ai bën foto në çdo ritual dhe në çdo vend të shenjtë, dhe në çdo veprim. Pastaj ai dërgon fotot kolegëve, të afërmve dhe miqve të tij, në mënyrë që ta shohin atë. Ky lloj i haxhit është për njerëzit që ta shohin haxhin e tij.
“Për hir të Allahut, vizita e shtëpisë (Qabes) është obligim për atë që ka mundësi udhëtimi te ajo.” 3:97
Dhe ai (salAllahu alejhi ue selam) ka thënë në hadith:
“Ai që e kryen haxhin për Allahun dhe nuk sillet në mënyrë të pahijshme …”
“për Allahun” do të thotë vetëm për Allahun, nuk dëshiron që dikush ta shohë atë. Syefaqësia në kohët e hershme ishte që dikush të fliste për veprat e tij. Nëse një person kthehej nga haxhi, ai u tregonte njerëzve për veprat e tij, derisa ai të fitonte lavdinë e tyre dhe lavdërimin e tyre. Tani, kjo nuk është e nevojshme.
Ai u dërgon atyre fotografi, një nga një, në atë masë saqë çështja me disa prej tyre bëhet serioze dhe jashtëzakonisht e rrezikshme. Ne pamë dhe të tjerët panë një person që erdhi nga vende e shenjta. Pastaj ngriti duart në pozitën e një personi që bën dua. Pastaj u fotografua, kur u mor fotografia, ai uli duart. Ai nuk i ngriti duart për hir të Allahut. Ai nuk i ngriti duart për hir të Allahut!
Ai ngriti duart e tij kështu që njerëzit mund ta shohin fotografinë e tij derisa ai po ngre duart e tij, por në të vërtetë ai nuk i ka ngritur për hir të Allahut, aspak fare! Duart e tij nuk u ngritën për hir të Allahut! Nuk u ngritën për ti bërë dua Allahut (Subhanahu ue Te ala). U ngritën për të bërë një fotografi. Një nga vëllezërit fisnik më tregoi, dhe ai është prezent këtu në ligjëratën tonë tani.
Ai pa një person në xhaminë e profetit (salAllahu alejhi ue selem) duke ecur me shokun e tij. Pastaj ai u ul në pozitën e teshehud në namaz. Pastaj shoku i tij e fotografoi, pastaj ai u ngrit. Një foto ndërsa po “falej”, por nuk u falë për Allahun. Dhe ai nuk e fali namazin. Ai bëri veprimin vetëm për të bërë një foto! Kjo është fatkeqësi, pasha Allahun, një fatkeqësi jashtëzakonisht e madhe!
Si përmbledhje, personi që e bën haxhin, atij që i është dhënë sukses, është i detyruar që të jetë jashtëzakonisht i brengosur me pranimin e haxhit të tij. Dhe të jetë jashtëzakonisht i kujdesshëm nga çështjet që zhvleftësojnë veprimet e tij. Ai nuk do ta gjejë haxhin e tij në librin e tij të veprave të mira, përveç nëse ai e bën atë duke kërkuar fytyrën e Allahut.
Dhe të përpiqet të jetë në pajtim me atë që Allahu ka lejuar, duke ia drejtuar sinqeritetin të Vetmit që adhurohet (Allahut) dhe duke pasuar të dërguarin (salAllahu alejhi ue selem).
Sikurse Allahu tha:
“E kush është që e shpreson takimin e Zotit të vet, le të bëjë vepër të mirë, e në adhurimin ndaj Zotit të tij të mos e përziejë askë.” 18:110
Dhe Allahu tha:
“Ai është që krijoi vdekjen dhe jetën, për t’ju provuar se cili prej jush është më vepërmirë.” 67:2
Fudejl ibn Ijad (Allahu e mëshiroftë) tha: “Vepra të sinqerta dhe e sakta”.
Ai u pyet: “O Ebu Ali! Çka është vepra e sinqertë dhe e saktë?”
Ai u përgjigj: “Nëse është e sinqertë, por jo e saktë, nuk do të pranohet.
Dhe nëse është vepruar si duhet, por jo sinqerisht, nuk do të pranohet, derisa të jetë e sinqertë dhe e saktë.
Vepra e sinqertë është ajo që bëhet vetëm për Allahun.
Vepra e saktë është ajo që bëhet sipas Sunnetit.”