Imam Abdul-Aziz bin Abdullah bin Baz (v. 1420)
Burimi: http://binbaz.org.sa/mat/10715
Përgatiti: www.perlatmuslimane.com
Pyetje: “Dëshiroj të na sqarosh fjalinë e mëposhtme nga Shejkhul- Islam Ibnu Tejmijeh i cili thotë: ‘Ka mundësi që një thënie e caktuar të jetë kufr (mosbesim) dhe personi i cili e thotë këtë fjalë të konsiderohet kafir (jobesimtar) në aspektin e përgjithshëm. Themi se kushdo që e thotë këtë shprehje ai është kafir. Ndërsa, në lidhje me emërtimin e personit në fjalë, nuk mund të gjykojmë ndaj tij se është kafir derisa t’i tregohet e vërteta, e ndërsa ai e refuzon atë.’ A përfshin kjo fjali të gjitha fjalët dhe veprat që kanë të bëjnë me anën e brendshme dhe atë të jashtme?”
Përgjigje: “Po, kjo është e vërtetë. Nëse dikush e fyen Allahun ose të Dërguarin salallahu alejhi ue selem, ose tallet me fenë, ai del nga feja. Por, nëse ai jeton në një vend të cilin njerëzit janë injorantë rreth këtyre çështjeve, ai duhet ta mësojë se kjo gjë nuk është e lejuar dhe për më tepër është kufër. Kjo domethënë në qoftë se ai nuk jeton në mesin e myslimanëve, por jeton në vend jobesimtarësh në të cilin Islami është i huaj. Nëse ai mendon se çështja është e paqartë për të, ia sqaron atij. Nëse ai do veprojë përsëri të njëjtën vepër -pasi që i është sqaruar se kjo është e ndaluar dhe nuk është e lejueshme- në këtë rast ai del nga feja. Ata që e fyejnë Allahun, apo të Dërguarin salallahu alejhi ue selem, apo fenë Islame, kanë bërë kufër të madh. E njëjta gjë vlen nëse ai i bën sexhde tjetërkujt pos Allahut, shembull: varreve, e nëse nuk ka ndonjë mysliman në atë vend që e udhëzon atë, ai duhet të mëson në mënyrë që ta kupton se kjo është kufër dhe nuk është e lejuar. Allahu Azze ue Xhel ka thënë:
وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً
“Ne nuk dënojmë asnjë popull, para se t’u dërgojmë të Dërguar.” 17:15