Imam Muhammed el-Amin esh-Shenkiti (v. 1393)
Burimi: Adhua-ul-Bejan (2/346-347)
Përgatiti: www.perlatmuslimane.com
Allahu (Tabark ue Te ala) ka thënë:
نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُم بِالْحَقِّ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى
”Ne po të rrëfejmë saktë çështjen e tyre. Ata ishin disa djelmosha, kishin besuar Zotin e tyre, e Ne atyre edhe më ua shtuam udhëzimin.” 1
Nga ajeti fisnik mund të kuptohet se ai që beson në Zotin e tij dhe e adhuron Atë, i iepet udhëzim nga Zoti i tij. Sepse ibadeti është shkak që forcon udhëzimin dhe besimin. Ajo që nënkuptohet këtu është bërë e qartë në disa vende sikurse fjalët e Allahut (Te ala):
وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْواهُمْ
”Sa për ata që ndjekin rrugën e drejtë, Ai ua shton udhëzimin dhe u jep devotshmëri.” 2
وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا
”E ata, të cilët luftuan për hir Tonë, Ne me siguri do t’i orientojmë rrugës për te Ne.” 3
Këto ajete të përmendura janë dëshmi e qartë se besimi rritet. Ajo që nënkuptohet se ai gjithashtu pakësohet, të cilin Bukhari (rahimehullah) e kishte zakon që ta përdor si dëshmi. Kjo dëshmi është padyshim e qartë si dita. Ti vet e sheh se nuk ka asnjë mundësi për t’u besuar ndryshe përveç se besimi rritet dhe pakësohet dhe Allahu (Te ala) e di më mirë.
1 18:13.
2 47:17.
3 29:69.