Alameh Abdul-Aziz bin Muhammed es-Selman (v. 1422)
Burimi: Mauarid-udh-Dhiman li Durus-iz-Zaman (1/712-713)
Përktheu: Valdet Gashi
www.perlatmuslimane.com
Shejkh Hamad bin Atik (rahimehullah) ka thënë:
“Një nga detyrat kryesore të besimtarit është dashuria ndaj Allahut, dashuria ndaj të gjitha fjalëve dhe veprave, të dukshme dhe të fshehura, që Allahu i do, si dhe dashuria dhe besnikëria ndaj personave të cilët Allahu i do, duke përfshirë engjëjt dhe njerëzit e mirë. Përveç kësaj, ai është i detyruar të urrejë të gjitha fjalët dhe veprat, të dukshme dhe të fshehura, të cilat i urren Allahu si dhe ata që i kryejnë ato. Kur ky parim të rrënjoset në zemrën e besimtarit, ai nuk do të ndjehet rehat me armikun e Allahut, nuk do të ulet me të apo të jetojë me të. Ai në të vërtetë do të ndjehet keq vetëm nëse e sheh atë.
Përderisa ky parim është dobësuar dhe larguar në zemrat shumë njerëzve, ata qëndrojnë ndaj robërve të devotshëm të Allahut sikurse me armiqtë e Tij. Ata iu buzëqeshin të gjithë atyre armiqve. Vendi luftues është bërë si vend islamik. Nuk ka frikë më ndaj zemërimit të Allahut. Çfarë thonë ata kur shohin jomuslimanët ua mësyjnë muslimanëvë dhe të rinjtë ua mësyjnë vendeve joislame.
Kur sprova e dunjasë është rritur dhe është bërë shqetësimi dhe interesimi më i madh i muslimanëve, ata kanë filluar të ndjekin atë dunja dhe ndiejnë uri pas saj, qofte edhe duke hidhëruar Allahun. Si pasojë, ata udhëtojnë në vendet e armiqve të Allahut dhe përzihen me ta. Shejtani ua ngatërruar fenë e tyre, saqë kanë harruar besën që Allahu e ka bërë me ta. Për shembull, Allahu ka thënë:
”Çfarëdo që t’ju japë i dërguari, merreni atë, e çfarëdo që t’ju ndalojë, hiqni dorë prej saj.” El-Hashr, 59:7
“Allahu e di çka ata fshehin në zemrat e tyre. Po, ti largohu prej tyre, tërhiqu vërejtjen dhe thuaju fjalë që kanë ndikim te ta.”2
Disa komentues të Kuranit thanë se Allahu e ka urdhëruar profetin e Tij (salAllahu alejhi ue selem) që të qëndrojë larg nga hipokritët, që t’u flet atyre ashpër dhe të mos u buzëqesh atyre. Ai madje do ti takonte ata me fytyrë të mrrolur. Në qoftë se i tillë ishte rasti me hipokritët, të cilët jetonin me muslimanët, faleshin me ata, luftonin me ta dhe kryenin haxhin me ta, mund të pyesim veten se si do të ishte marrëdhënia ndaj atyre që udhëtojnë në vendet e jomuslimanëve, që jetojnë me ta, i vizitojnë ata në shtëpitë e tyre, i përshëndesin të parët me selam dhe u flasin me butësi atyre. Arsyetimi i tyre i vetëm është jeta e kësaj bote. Ndërsa Allahu nuk e ka bërë dunjanë si një arsyetim të vlefshëm. Allahu (Te ala) ka thënë:
“Thuaj: “Nëse etërit tuaj, bijtë tuaj, vëllezërit tuaj, gratë tuaja, farefisi juaj, pasuria juaj që e keni fituar, tregtia për të cilën keni frikë se nuk do të shkojë mirë dhe shtëpitë ku e ndieni veten rehat, janë më të dashura për ju sesa Allahu, i dërguari i Tij dhe lufta në rrugën e Tij, atëherë pritni derisa Allahu të sjellë vendimin (dënimin) e Tij. Allahu nuk e udhëzon në rrugën e drejtë popullin e shthurur.”
1 59:7
2 4:63
3 9:24