Shkroi: Imam Muhammed bin Ismail el-Bukhari (v. 256)
Burimi: el-Xhami el-Musned (5971)
Shpjegon: Hafidh Ahmed bin Haxher el-Askalani (v. 852)
Burimi: Fet´h-ul-Bari (10/485)
Përktheu: Valdet Gashi www.perlatmuslimane.com
5971 – Ebu Hurejra ka thënë: “Një njeri erdhi tek i dërguari i Allahut (sal Allahu alejhi ue selem) dhe tha: ‘O i dërguar i Allahut! Kush ka më shumë të drejtë për kujdesin tim?’ Ai (sal Allahu alejhi ue selem) tha: ‘Nëna jote’. Njeriu pastaj pyeti: ‘Pastaj kush’? Ai (sal Allahu alejhi ue selem) tha: ‘Nëna jote.’ Njeriu pastaj pyeti: ‘Pastaj kush’? Ai (sal Allahu alejhi ue selem) tha: ‘Nëna jote’. Njeriu pastaj pyeti: ‘Pastaj kush’? Ai (sal Allahu alejhi ue selem) tha: ‘Babai yt’.”
Shpjegim Ibn Battal ka thënë: “Ky hadith, argumenton se nëna ka të drejtë për trajtim dhe sjellje të mirë, tre herë më shumë sesa babai.”
Ai gjithashtu thotë:
“Kjo, është për shkak të vështirësive të cilat nëna i përjeton gjatë shtatzënisë, gjatë lindjes dhe gjatë të ushqyerit të fëmijës me gji. Këtë gjë e bën vetëm nëna, dhe kjo padyshim se i shkakton vështirësi asaj.
Pastaj ajo së bashku me babanë e fëmijës merren me edukimin e tij. Kjo përmendet edhe në fjalët e Tij (te ala):
وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ
“Ne e kemi urdhëruar njeriun për (sjellje të mira ndaj) prindërve të vet. Sepse, nëna e vet e ka mbartur atë, mundim pas mundimi, e ndarja e tij nga gjiri është pas dy vitesh.” 31:14
Allahu urdhëroi njeriun të jetë i njëjtë në sjellje ndaj dy prindërve të tij, e më pas e veçoi nënën me këto tri veçori.”
El-Kurtubi, në tefsirin e tij në lidhje me këtë ajet, ka thënë: “Qëllimi i këtij ajeti, është të tregojë se nëna e meriton një trajtim shumë më të veçantë nga fëmijët e saj. Në rast se ka përplasje mes të drejtave të saj dhe të atit, atëherë të drejtat e saj kanë përparësi.”
Kadi ‘Ijad ka thënë: “Shumica besojnë se nëna ka më shumë përparësi sesa babai në trajtim dhe mirësjellje. Disa thonë se ata janë të barabartë në këtë çështje, siç edhe është transmetuar kjo e fundit nga Imam Maliku. Megjithatë, mendimi i parë është mendimi i saktë.”
Disa prej shafijve kanë mendimin e dytë. Mirëpo, El-Harith dhe el-Muhasibi transmetojnë se, ka konsensus në mesin e dijetarëve se nëna ka përparësi në këtë çështje, edhe pse ky konsensus mund të diskutohet. Ndërsa ajo që është transmetuar nga Imam Maliku nuk është e qartë.
Ibn Battal kur ka përmendur këtë çështje, e cekë edhe diskutimin e Imam Malikut, ku thuhet:
“I është thënë Imam Malikut: ‘Çfarë duhet të bëj në rast se babai më thërret mua, ndërsa nëna ime më ndalon të shkojë’?! Ai tha: ‘Bindu ndaj babait, por pa qenë i pabindur ndaj nënës’.”
Në lidhje me këtë, Ibn Battal thotë:
“Kjo do të thotë se ata janë të barabartë në këtë çështje.” Këto janë fjalët e tij, por nga kjo të thuhet se Imam Maliku thotë se të drejtat dhe trajtimi i prindërve duhet të jetë pa asnjë lloj përparësie ndaj nënës nuk është aspak e qartë.
El-Lejth u pyet të njëjtën pyetje dhe tha:
“Bindu ndaj nënës. Ajo ka të drejtë në dy të tretat e bindjes sate.”
Kjo përgjigje mbështetet në transmetimin e hadithit të lartpërmendur, por i cili specifikon bindjen ndaj nënës vetëm dy herë e jo tre herë siç është në transmetimin e Bukhariut.