Fshirja e fytyrës pas përfundimit të duasë – Albani

Imam Muhammed Nasirudin el-Albani (v. 1420)

Burimi: “Sifatus-salaatun-nebij”

Përmbledhur nga: Faiz Malik

Përgatiti: www.perlatmuslimane.com

1) “Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) ngriti duart e tij në dua dhe nuk i uli ato poshtë derisa me to përshkoi fytyrën e tij.” Hadithi është i dobët (daif). Atë e transmeton Tirmidhiu (2/244), Ibën Asakir (7/12/2) përmes: Hammad ibn Isa el-Jahari nga Hanzeleh ibn Ebu Sufjan el-Xhemhi nga Saalim ibn Abdullah nga babai i tij nga Umer ibn el -Hatabi, i cili tha….

Ndërsa Tirmidhiu ka thënë se, “ky është hadith sahih-garib. Ne e njohim këtë nga Hammad ibn Isa, sepse ai është transmetues i vetëm. Ai ka ca hadithe, por njerëzit kanë transmetuar prej tij.”

Megjithatë, ai është transmetues i dobët në librin “Et-Takrib” të Ibn Haxherit i cili ka thënë në lidhje me të në “Et-Tehdhib”, Ibn Me’in ka thënë në lidhje me (Hammad in Isa): “Shejkh i mirë”. Ebu Hatim ka thënë: “I dobët në hadith”,Ebu Davudi ka thënë: “I dobët, transmeton gjëra të panjohura”. Hakim dhe Nakkashi kanë thënë, “ai transmeton hadithe të dobëta nga ibën Xhureij dhe Xhafer Es-Sadik”.

Darakutni ka thënë se: “Ai është i dobët”. Ibn Hibbani ka thënë se: “ai na tregon të kundërtën e aktualitetit për Ibën Xhureijin e Abdul Aziz Ibn Umerit dhe e bën këtë që duket sikurse të jetë bërë me qëllim. Nuk është e lejuar që ai të përdorët si argument.”

Ibn Makula ka thënë: “ata (dijetarët e hadithit) i deklarojnë hadithet e tij të jenë të dobëta.”

Pra, ky transmetues është i dobët. Andaj, hadithet e tij nuk mund të konsiderohen të mira e as autentike (nuk janë të pranueshme).

Ibn Me’in është i vetmi që thotë se ai është i mirë, ndërsa shumica dërmuese e konsiderojnë atë të jetë i dobët, që do të thotë se në këtë rast pohimi i Ibn Me’init bie poshtë.

2) “Kur Profeti (sal Allahu alejhi ue selem) bëri dua duke i ngritur duart, ai me to përshkoi mbi fytyrën e tij.” Hadithi është i dobët (daif). Transmeton Ebu Davudi (1442) nga Ibn Lehii’ah nga Hafs ibn Hisham ibn Utbe ibn Ebi Uekas nga Saib ibn Jezidi, nga babai i tij.

Ky është një zinxhir i dobët për shkak të Hafs ibën Hishamit i cili është i panjohur dhe Ibën Lahii’ahs i cili është i dobët në transmetim të haditheve -Tekrib Et-Tahdheeb-.

3) “Kur ti lutesh Allahut, lutu me shuplakat e duarve tuaja e jo me kurrizin e tyre dhe kur të mbarosh përshko me to fytyrën tënde.” Hadithi është i dobët (daif). Transmeton Ibën Maxhe (1181, 3866), Ibën Nasr në ‘Kijam El-Lejl’ (faqe, 137), Et-Taberani në ‘El-Muxhema El-Kebir’ (3/98/1) dhe Hakimi (1/536) nga Salih ibn Hasan nga Muhamed ibn K’ab nga Ibn Abbasi.

Ky hadith është i dobët për shkak të Ibën Hasanit i cili është i panjohur ashtu siç ka thënë Buhariu: “Nesaiu ka thënë: ‘Ai braktiset në lidhje me hadithin’.” Ibën Hibbani ka thënë: “Ai kishte këngëtare femra, dëgjonte muzikë dhe e kishte zakon që të tregonte hadithe të rreme nga njerëzit e besuar”. Ibn Ebi Hatim ka thënë në ‘Kitabul-Ilel’ (2/351): “E pyeta babanë tim (Ebu Hatim err-Rraziun) në lidhje me këtë hadith dhe ai u përgjigj:

“Është i panjohur.”

Ibn Hassan është mbështetur nga Esa ibn Maimun i cili gjithashtu ka transmetuar nga Muhammed ibn Kab i cili ka transmetuar nga Ibn Nasr. Por kjo nuk ndryshon asgjë, sepse Mejmuni është i dobët; Ibn Hatim ka thënë: “Ai transmeton hadithe të dobëta”; Nesaiu ka thënë: “Nuk është i besueshëm”.

Ky hadith nga Ibn Abasi është transmetuar nga Ebu Davudi (1485) dhe Bejhekiu (2/42) përmes: Abdul Malik Ibën Muhamed ibn Ejmen nga Abdullah ibn Ja’kub.

Ibn Is’hak nga dikush i cili ka transmetuar për të nga Muhamed ibn Ka’b i cili ka thënë: “… ai që shikon në letrën e vëllait të tij pa lejen e tij, ai shikon Xhehenemin. Lutu Allahut me shuplakat e duarve e jo me anën e pasme dhe kur ta mbaroni duanë, përshkoni me duart tuaja në fytyrën tuaj.”

Ky është një zinxhir i dobët sepse Abdul-Malik është konsiderohet i dobët nga Ebu Davudi, është Shejkhu i Abdullah ibn Jakubit Shejkh i cili është pa emër dhe i panjohur, është e mundur që ai mund të jetë Ibn Hasan ibn Mejmun për të cilin treguam më lartë.

Hadithi transmetohet edhe nga Hakimi (4/270) përmes Muhamed ibn Muavijeh, i cili ka thënë se Mesadif ibn Zijad el-Medini ka treguar se ai ka dëgjuar nga Muhamed ibn Ka’b El-Kurazi. Dhehebiu ka thënë se Ibn Muavijeh konsiderohej si një gënjeshtar nga Darakutni gjë që e bënë hadithin të rremë.

Pra, mendimi se duhet përshkuar fytyrën me duar pas përfundimit të duasë-lutjes, nuk është i ligjësuar.

Ka shumë hadithe në lidhje me ngritjen e duarve në dua por asnjëri prej tyre nuk thotë se pas përfundimit të duasë duhet përshkuar fytyrën me duar. Me emrin e Allahut kjo mjafton për ta kuptuar, se një veprim i tillë është i papranueshëm.