Imam Muhammed Nasirudin el-Albani (v. 1420)
Përgatiti: www.perlatmuslimane.com
Imam Albani: “Unë të këshilloj ty dhe një pjesë të rinisë të cilët mendoj se janë në rrugë të gabuar, – në bazë të asaj që mendojmë ne dhe Allahu e di më së miri. Mos e humbni kohën duke gjetur gabimet e njëri tjetrit; duke thënë ai tha kështu e tjetri tha ashtu e kështu… Së pari, nga kjo nuk përfiton asnjë lloj diturie, e së dyti kjo gjë e ngurtëson gjoksin duke mbjellë urrejtjen dhe zilinë në zemër.
Ju këshilloj që të merreni me dije, sepse vetëm dituria e zbulon se a janë fjalët e drejta apo jo, duke marrë parasysh se gabimet janë të shumta. Shembull, se a mund ta quajmë dikë se është pasues i bidateve dhe nga kjo t’i themi atij bidatçi? Në asnjë mënyrë nuk duhet të merremi me këto gjëra të thella! Unë ju këshilloj që të mos merreni me këto gjëra të rrezikshme.
Ky grup i cili është shfaqur, të cilët e quajnë veten e tyre se janë thirrës që mbështeten në Kur’an dhe Sunnet apo siç themi thirrës të Davetit Selefij, Allahu e di më së miri – por unë mendoj se shkaku kryesor (që i bënë ata të merren me gjëra të tillë), është se shpirtligësia e tyre, e cila është e ndërtuar nga prirja për të keqe; e nuk ka të bëj me mospajtimin në disa prej çështjeve të fikhut. Dhe, kjo është këshilla ime!”
Dëgjuesi: “Ajo çfarë po ndodhë në mesin e të rinjve anembanë botës, ka një pamje shumë të tmerrshme. Nuk dyshojë se në mesin e myslimanëve ka njerëz që janë në lajthitje dhe bidatçi.
Por nëse guxojmë të shprehemi kështu, në shumicën e rasteve përballjet janë shumë personale apo duke u mbështetur në thashetheme, e që shumica e tyre (që merren me gjëra të tila), nuk mendojnë fare anën negative të kësaj, duke humbur kohën…”
Imam Albani: “Ky është problemi më i madh!”
Dëgjuesi: “…dhe lindjen e urrejtjes ndërmjet veti.
Ndonjëherë, nuk kemi dyshim se ata po e thonë të vërtetën, por në anën tjetër, kur ti i pyet ata se sa kanë mësuar përmendësh nga Kurani?
Ai të përgjigjet: Diç më pakë se tre xhuza.
Sa kohë ke që merresh me këtë çështje?
Ai përgjigjet: Që tre vite!
D.m.th. tre vjet rresht, ai mbetet në të njëjtin nivel, duke i kategorizuar njerëzit: ky është bidatçi, ai tjetri nuk është bidatçi, ai është kafir, e tjetri nuk është kafir, ai është zindik, kurse tjetri nuk është i tillë; ai e ka thënë këtë, apo ai tjetri ka thënë atë; ai tjetri është i devijuar, kurse tjetri nuk është i tillë!
Në të vërtetë, ai ka mundësi të jetë i devijuar, apo në humbje.
Nëse ndonjëri i këshillon ata duke iu thënë se kjo është humbje kohe, ata mendojnë se edhe ky që po i këshillon është prej atyre të devijuarve! Kurse ai në realitet, dëshiron që ta këshilloj atë të ri 17 vjeç i cili nuk di Kur’an përmendësh përveçse shumë pakë. Ndërsa, ai debaton në çështje shumë të thella, në të cilat ndoshta edhe Shejhul-Islam Ibnu Tejmijeh nuk ka i ka diskutuar, ndërsa ata i diskutojnë ato.”
Imam Albani. “Unë shumë herë pyetem: Çfarë mendon për këtë person? Nga pyetje të tilla, unë e kuptoj se ai është përkrahës apo kundërshtar i atij për të cilin ai pyet. Ka mundësi që të pyetem për ndonjë prej vëllezërve tanë, apo për ndonjë prej vëllezërve të vjetër për të cilin thuhet se ka devijuar! Shpeshherë, unë ua kthej: Vëllai im, çfarë ka të bëj me këtë Zejdi, Ebu Bekri apo Omeri?!
فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ
“Ti (Muhammed) përqendrohu vendosmërisht ashtu siç je i urdhëruar.” (11:112).
Pra, mëso, bëhu i ditur! Vetëm dituria e duhur, të bën që të dallosh të mirin nga i keqi, dhe atëqë ka gabuar nga ai që e ka me të drejtë.
Pastaj, mos e urrej vëllanë tënd myslimanë vetëm se –nuk po them vetëm se ka gabuar, por po them vetëm se ai ka devijuar! Vetëm se ai ka devijuar, në një çështje, dy apo tre ndërsa në çështje tjera ai nuk ka devijuar!
Ne shohim tek imamët e shkencës së Hadithit, se disa prej atyre që u pranohet hadithi, ndërsa në lidhje me të thuhet se ka qenë Murxhi, Kharixhij apo Nasibij etj.. E gjithë kjo, ka të bëjë me shkencën dhe me lajthitjen-devijimin.
Mirëpo, ata (dijetarët) e kanë përdorur kandarin, në të cilin edhe janë mbështetur; ku nuk i japin përparësi mëkateve përpara veprave të mira; apo dy, e tre të këqijave përpara shumë veprave të mira!
Dhe (vepra më e mirë) më e madhja ndër të gjitha, është Dëshmia se Nuk ka Zot Tjetër Përveç Allahut (nuk meriton të adhurohet askush tjetër përveç Allahut) dhe se Muhammedi është i Dërguar i Tij.”