Kufri është në bindje dhe vepra

Imam Muhammed bin Salih bin Uthejmin (v. 1421)

Data e fetvas: 27/1-1417 ose 13/6-1996
Burimi: Lika el-Bab el-Meftuh (127 A)
www.perlatmuslimane.com

Pyetje: “Unë kam dëgjuar disa dijetarë që thonë se Kufri është në bindje dhe vepra, po ashtu se kufri në vepra është vetëm kufër i vogël dhe nuk bën pjesë në të kufri i madh, pa marrë parasysh nëse personi e lë namazin apo bën çfarëdo vepre tjetër.”

Përgjigje: “Po, disa dijetarë e kanë këtë parim, domethënë se kufri është vetëm në çështje të bindjes e jo edhe në vepra. Mirëpo, e sakta është e kundërta e kësaj. Pra, mund të ketë mosbesim në vepra. Një shembull i tillë është lënia e namazit. Kurani, sunneti dhe fjalët e sahabëve argumentojnë se personi i cili nuk e falë namazin është kafir në qoftë se ai e konsideron atë si të detyrueshëm; ky është mendimi i saktë.

Me anë të kësaj unë shpresoj që vëllezërit tanë dhe të rinjtë të mos i japin rëndësi të madhe hulumtimeve në lidhje me mosbesimin e sundimtarëve dhe njerëzve të tjerë, thua sikurse të ishin krijuar vetëm për të hulumtuar në atë se a janë njerëzit jobesimtarë, apo jo. Në vend të kësaj ata duhet të hulumtojnë brenda kufijve të asaj që Allahu ia ka shpallur të Dërguarit të Tij صلى الله عليه و سلم prej adhurimeve, etj. Ndërsa, të merresh me çështjen se ai apo ky është mosbesimtar, kjo është gabim, humbje kohe dhe e pavlerë. Çfarë do bëjnë nëse ne do themi se ata vijnë në përfundimin se sunduesi është kafir? Ata nuk mund të bëjnë asgjë përveç të shkaktojnë fitne, pasiguri dhe sherr i cili pothuajse nuk ka fund. Pos kësaj, ata edhe mund të bëjnë tekfir mbi sunduesin duke u mbështetur në epshet e tyre e jo në argumente. Ata mund të kenë vigjilencë për fenë dhe gjëra të tjera dhe të bëjnë tekfir mbi një person. Jo çdo njeri i cili bie në kufër është kafir. Këtë e dëshmon Kur’ani dhe Sunneti. Allahu në Kur’an thotë:

مَن كَفَرَ بِاللّهِ مِن بَعْدِ إيمَانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالإِيمَانِ وَلَـكِن مَّن شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ

“Kushdo që mohon Allahun, pas pranimit të besimit, (do të dënohet ashpër), përveç atij që është i detyruar me forcë, ndërkohë që zemra e tij është plot besim. Ndërsa ata që ia hapin zemrën mosbesimit, do të kenë mbi vete zemërimin e Allahut dhe një dënim të madh.” 16:106

Allahu e largon kufrin nga ai i cili është i detyruar me dhunë për të bërë kufër, i cili thotë dhe vepron diçka që është mosbesim.

Nga Sunneti Profeti صلى الله عليه و سلم ka treguar në lidhje me njeriun mëkatar që ua la amanet familjes së tij që t’ia djegin trupin dhe ta hedhin hirin në det, e që tha: “Nëse Allahu është në gjendje të më ringjallë, atëherë le të më dënojë si asnjë krijesë tjetër.” Pasi ata e vepruan këtë, Allahu ia bashkoi pjesët e trupit (edhe pse ishin hi) dhe e pyeti atë: “Përse kërkove një gjë të tillë?” Ai u përgjigj: “O Zoti im, e bëra këtë nga frika ndaj Teje.” Ai kur e la amanet dyshonte në fuqinë e Allahut, duke besuar se Allahu nuk do jetë në gjendje ta ringjallë atë.

Përveç kësaj kemi edhe hadithin ku Profeti صلى الله عليه و سلم ka treguar se Allahu gëzohet me pendimin e robit besimtar, ashtu siç gëzohet njeriu i cili e ka humbur devenë e cila barte ushqimin dhe pijen e tij. Derisa ai ishte duke pushuar nën hijen e një peme duke e pritur vdekjen, zgjohet dhe e gjen devenë pranë vetes. Posa e kapë për litarin e saj thotë:

“O Allah! Ti je robi im dhe unë jam Zoti yt.”

Ai gaboi nga gëzimi i madh. Nuk ka dyshim se është kufër fjala “O Allah! Ti je robi im dhe unë jam Zoti yt”, por pasi ai e tha këtë për shkak të gëzimit të madh, iu fal nga ana e Tij.

Këshilla ime të cilën e kam edhe bindje- dhe shpresoj se kjo të pranohet nga bijtë dhe të rinjtë tanë- është që mos të jetë kjo gjë çështja kryesore me të cilën merren dhe që më së shumti iu intereson atyre, e kam fjalën për atë që thuhet: “Çfarë thua për filan dhe filan sundimtarin? Filan dhe filan sundimtari është kafir”, e të ngjashme. Nga kjo nuk përfitohet asgjë. Ne kemi një shembull aktual përpara nesh: ngjarjet në Algjeri. Çfarë ndodhi në Algjeri? Për tre vjet, 50.000 njerëz kanë vdekur padrejtësisht, pavarësisht nëse qeveria i ka vrarë ata apo nëse këta kanë vrarë njerëz të cilët janë të ndaluar të vriten. E gjithë kjo është gjë e keqe dhe sprovë.

Prandaj, të rinjtë dhe njerëzit e mirë duhet qëndrojnë larg gjërave të tilla sepse nga kjo gjë nuk përfitohet asgjë. E vetmja gjë që ajo sjellë është sherr, fitne dhe kaos. Ne nuk mund të bëjmë asgjë edhe nëse shohim kufër të qartë për të cilin kemi argument nga Allahu se kjo me të vërtetë është kufër. Andaj, çfarë përfitojmë nga kjo gjë?!

Përveç kësaj, ne duhet të kemi parasysh se në të gjitha shtetet në të cilat ka pasur revolta, veçse është bërë edhe me keq në aspektin fetar dhe në atë material.”