Imam Muhammed bin Muhammed el-Hanbeli el-Menbaxhi
Burimi: Teslijetu Ehlil-Mesaib, fq. 235-236
Përktheu: Valdet Gashi
www.perlatmuslimane.com
Ebu Zekerijah en-Nevevi (rahimullah) ka thënë:
“Ka argumente nga Kurani, Sunneti dhe konsensusi i njohur lidhur me këtë parim. Janë transmetuar tekste të shumta në fjalë me të cilat arrihet bindje e plotë për këtë.”
Ajo që e mbështet këtë është hadithi autentik i transmetuar nga Uthmani (radijAllahu anhu) i cili tha se i dërguari i Allahut (salAllahu alejhi ue selem) ka thënë:
“Ai që vdes dhe e di se nuk meriton të adhurohet me të drejtë askush përveç Allahut, do të hyjë në xhenet.”
El-Kadhi Ijadh ka thënë:
“Njerëzit kanë mendime të ndryshme në lidhje me muslimanët mëkatarë. Murxhiat thonë se ata nuk dëmtohen nga mëkatet nëse janë besimtarë. Khauarixhët thonë se ata me të vërtetë dëmtohen dhe se ata dalin nga feja. Mutezilitë thonë se do të mbeten në xhehenem në qoftë se ata bëjnë mëkate të mëdhaja dhe se ata as nuk duhet të quhen besimtarë apo jobesimtarë, por mëkatarë kundërshtues. Një grup i dijetarëve thonë se ai është besimtar edhe në qoftë se atij nuk i falen mëkatet, dhe se ai duhet të dal nga xhehenemi herët apo vonë dhe të hyjë në xhenet.
Hadithi është argument kundër Khauarixhëve dhe Mutezilive. Ndërsa në lidhje me Murxhiat, edhe në qoftë se ata argumentojnë me hadithin nga ana e dukshme, ne themi se ai duhet të interpretohet se mëkatari do të falet dhe do të lirohet nga xhehenemi dhe pastaj do të hyjë në xhenet përmes ndërmjetësimit. Nëse është kështu, atëherë fjalët e profetit (salAllahu alejhi ue selem) “hyjnë në xhenet” pasi që janë ndëshkuar. Hadithi duhet të kuptohet kështu sepse ka shumë argumente të dukshme se disa mëkatarë do të ndëshkohen.”