Imam Muhammed bin Salih bin Uthejmin (v. 1421)
Burimi: http://youtu.be/eziTX_wATx0
Përgatiti: www.perlatmuslimane.com
Pyetje: “Jemi marrë vesh me burrin tim, që të mos martohemi asnjëri prej nesh me dikë tjetër në rast të shkurorëzimit. Mirëpo, ai është martuar pasi ne jemi ndarë. A të mbaj premtimin tim që ia kam dhënë atij, apo të martohem ashtu siç ka vepruar edhe ai?”
Përgjigje: “Ky kusht (premtim) nuk është i lejuar të ndodhë. Pra, nuk është e lejuar që burri ta kushtëzoj gruan e tij që të mos martohet me askënd pas tij. Sepse kjo gjë është në kundërshtim me Sheriatin islam. Dhe se vetëm gratve të Profetit (sal Allahu alejhi ue selem) nuk u lejohet të martohen pasi kanë qenë të martuara me të.
Pra, nëse gruaja është ndarë nga burri i saj, pa e marrë parasysh a është ndarje e shkurorëzimit apo ndarje e tij nga jeta, atëherë gruaja është e lirë që të martohet më kë të dojë. Prandaj të kushtëzuarit që të mos martohet ajo me askënd pasi ka qenë e martuar me të, është kusht i pavlerë dhe si i tillë nuk duhet t’i përmbahet.
E njëjta gjë vlen edhe për burrin; nëse gruaja e kushtëzon që të mos martohet pas saj me askënd tjetër, edhe ky kusht është jo i vlefshëm. Ai ka të drejtë të martohet me kë të dojë, edhe nëse është i martuar me atë grua.
Përveç nëse i është bërë kusht atëherë kur është lidhë kurora që, burri të mos martohet me dikë tjetër përderisa është i martuar edhe me të. Ky kusht, është i vlefshëm sipas mendimit më të saktë të dijetarëve. Në këtë rast, nëse burri martohet d.m.th. përderisa i është kushtëzuar gjatë lidhjes së kurorës, që ai të mos martohet përderisa është i martuar edhe me të, atëherë gruaja ka të drejtë zgjedhjeje që ta prishë kurorën me të, apo të mbetet ende grua e tij.”