Autor: Shejkhul Islam Ibnu Tejmijeh (v. 728)
Shpjegues i librit: Imam Abdul-Aziz bin Abdil-lah bin Baz (v. 1420)
Burimi: Sherh el-Akidah el-Uasitijeh, fq. 22-23
Përktheu: Valdet Gashi
Kur Allahu (subhaneh) e përshkruan dhe e emërton veten në ajete dhe hadithe, Ai e bën këtë në një mënyrë mohuese dhe pohuese. Ajo mohuese është në mënyrë të përgjithshme, kurse ajo pohuese bëhet në mënyrë të detajuar. Kjo është metodologjia e Kuranit dhe sunnetit. Shembuj të mohimit të përgjithshëm, janë:
لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ
“Asgjë nuk i përngjan Atij.” 1
فَلاَ تَجْعَلُواْ لِلّهِ أَندَاداً وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ
“Pra mos i përshkruani Allahut shokë, duke qenë se ju e dini (që Ai nuk ka shokë). 2
هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا
“A di për Të ndonjë emnak (adash)?!” 3
وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ
“Dhe askush nuk është i barabartë (as i krahasueshëm) me Atë!” 4
Shembuj të detajuar në mënyrë pohuese është se Allahu është i Fuqishëm, i Urtë, i Gjithëmëshirshëm, i Butë, Një, nuk varet nga askush ndërsa të gjithë varen nga Ai, Falës, Mëshirbërës, Sundues, i Pastër, pa të meta dhe tjerë nga emrat dhe cilësitë e detajuara të Tij (te ala).
Kurani dhe sunneti bashkojnë mes asaj mohuese dhe pohuese. Mohimi i përgjithshëm e lartëson Zotin nga çdo gjë që nuk i përket Atij (subhanehu ue te ala) dhe e pastron nga ajo që i është thënë nga armiqt e të dërguarve (salAllahu alejhim ue selem). Pohimi i detajuar konfirmon cilësitë dhe emrat e Tij (subhanehu ue te ala). Ehl-us-Sunneti dhe Xhemati nuk devijojnë nga ajo me të cilën kan ardhur të dërguarit. Kjo është rruga e drejtë, pra që adhurimi t’i kushtohet vetëm Allahut, bindja t’i kushtohet Atij, dhe që Ai dhe emrat dhe cilësitë e Tij të besohen dhe se Ai nuk ka emnak, të barabartë dhe të ngjashëm.
1 Esh-Shura 42:11.
2 El-Bekare 2:22.
3 Merjem 19:65.
4 El-Ihlas 112:4.