Autor: Imam Muhammed bin Abdil-Uehab (v. 1206)
Shpjegues i librit: Imam Muhammed bin Salih bin Uthejmin (v. 1421)
Burimi: Sherh Kefsh-ish-Shubahat
Përktheu: Valdet Gashi
www.perlatmuslimane.com
Dëshmi të mëtejshme për këtë është ajo që ka thënë Allahu për izraelitët – pavarësisht Islamit të tyre, dijes dhe mirësisë – kur i thanë Musait ﷺ: “Le të kemi edhe ne një të adhuruar sikurse kanë edhe ata të adhuruar.” Po ashtu disa sahabë thanë: “Le të kemi një Dhat Enuat.” Atëherë profeti ﷺ u betua se kjo ua kujtonte fjalët e izraelitëve: “Le të kemi një të adhuruar.”
Shpjegimi
Një tjetër argument është se një person mund të thotë apo të bëjë diçka që është kufër pa e vërejtur atë, është ajo që thanë izraelitët. Këtë e bënë ata pavarësisht Islamit të tyre, dijes dhe mirësisë. Ata i thanë Musait ﷺ:
“Ata i thanë Musait: “Na bëj edhe neve një të adhuruar, ashtu si kanë ata të adhuruar”.” 7:138
Po ashtu disa sahabë thanë:
“Le të kemi një Dhat Enuat.”
Atëherë profeti ﷺ tha:
”Allahu është më i Madhi! Betohem në Atë në dorën e të Cilit është shpirti im, ju thatë pikërisht atë që bijtë e Izraelit i thanë Musait:
“Na bëj edhe neve një të adhuruar, ashtu si kanë ata të adhuruar”.
Ju me siguri do të ndiqni ata që ishin para jush.” 1
Kjo dëshmon se Musai ﷺ dhe Muhammedi ﷺ e refuzuan këtë në mënyrën më të rreptë, e cila kërkohet. Këta dy profetë fisnik nuk u pajtuan me kërkesën e popujve të tyre, bile i qortuan për këtë.
Disa idhujtarë e ngatërruan dhe patën dyshime dhe paqartësi në këtë argument, kur thanë se as sahabët e as bijtë e izraelit nuk u bën kufarë me ato fjalë. Ky dyshim refuzohet me atë se as sahabët apo izraelitët nuk bënë diçka pasi u refuzuan nga dy të dërguarit fisnik.
1 Ahmedi (5/218) dhe Tirmidhi (1771), i cili ka thënë: “Hadithi është autentik dhe i mirë.”